De angst voor natuurrampen is niet onterecht. Die werd vergroot door enkele grote rampen die in het collectief geheugen bleven hangen.

Dat waren voornamelijk watersnoodrampen. Zo was er de stormvloed van 1134 die ervoor zorgde dat het huidige Zeeland in Nederland een archipel werd, maar ook het Zwin creëerde. In 1404 was er de Eerste Sint-Elisabethvloed die zorgde voor grote overstromingen in Oost-Vlaanderen met vele doden. Ook virussen weelden soms tierig. In 1529 stierven in Antwerpen in de maand september alleen al 400 mensen aan de ‘zweetziekte’, een hardnekkig virus dat opkwam in de zomer en verdween in de winter.

De Sint-Pauluskerk aan de Veemarkt in Antwerpen werd zelfs meerdere malen getroffen door brand. In 1679 sloeg de bliksem in op de toren van de kerk. Het dak van de middenbeuk brandde volledig af, en een deel van de westelijke gevel stuikte in. Ook het grote orgel liep schade op. Maar de kerk werd hersteld. De gotische puntgevel werd vervangen door een eenvoudiger dak. In 1889  werden ramen en daken en een deel van de gevel vernield door een ontploffing in een nabijgelegen kruitfabriek. De voorgevel werd herbouwd volgens het oorspronkelijke gotische uitzicht.

In de nacht van 2 op 3 april 1968 vernielde een zware brand het aanpalende klooster en een school. Het vuur sloeg over op het kerkdak en de toren. Een deel van het gewelf stortte in, wat zorgde voor gensters alom. 

Buurtbewoners werden opgeschrikt door het lawaai. Studenten, cafébezoekers en prostituees uit de buurt hielpen mee met de evacuatie van beelden en schilderijen. Die werden uit de lijsten gesneden en opgerold in veiligheid gebracht. Veel mensen riskeerden hun leven om de kunst uit de kerk te redden. Volgens de verslaggevers van De Nieuwe Gazet was het in de brandende kerk zo warm dat het brons van de klokken drupte.