Het vroor dat het kraakte. De winter van 1890-1891 was de strengste van de 19e eeuw. Ondanks de barre kou ging de Vlaamse kunstschilder Emile Claus moedig in openlucht schilderen. Het resultaat? De ijsvogels. In het avondlicht zie je op dit schilderij hoe kinderen met hun slee de oever van de dichtgevroren Leie opklauteren.

Dit schilderij is een kantelpunt in het werk van Claus (Sint-Eloois-Vijve, 1849 - Astene, 1924). Na zijn studies aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen schilderde hij eerder realistische stukken, zoals Hanengevecht in Vlaanderen, dat hij in 1882 in Parijs tentoonstelde.

In Parijs raakte hij een paar jaar later geïnspireerd door een nieuwe trend, het impressionisme. Die brak met het academische realisme en probeerde licht, kleur en indrukken van het moment vast te leggen. In De ijsvogels herken je de twee stijlen: de realistische geschilderde kinderen tegen het impressionistische rozige avondlicht.

In zijn latere probeert Claus steeds weer het licht te vangen en ontwikkelde zijn eigen impressionistische stijl, die "luminisme" gedoopt werd. Die herken je in schilderijen als Meisjes in het veld uit 1892. Hij kreeg dan ook bijnamen zoals de "zonneschilder".