Lichtjes, een kerstboom, cadeautjes, ze horen hier al heel lang bij Kerstmis. Een hele oude christelijke traditie is die van de kerststal, met daarin Maria, Jozef, het kindje Jezus, en daarrond de herders, de schapen, de ezel en de os en de drie koningen. Dit tafereel komt niet uit de Bijbel, maar uit de middeleeuwse verbeelding in de 11e eeuw.

Tot dan toe werd Jezus meestal als volwassene afgebeeld, aan het kruis, of als een bovenaardse verschijning. Door hem als kind voor te stellen, en dan nog in een armzalige stal, wordt Jezus een heel menselijke figuur, die veel dichter bij ons staat en waar we kunnen mee meeleven.

Om het kindje Jezus op kerstavond letterlijk te kunnen wiegen, maakten mensen kerstwiegjes voor thuis of in de kerk. Soms ware kunstwerken, zoals dit 15e eeuwse pronkstuk, een van de 27 overgebleven exemplaren.

Onder een rijk geborduurd dekentje lag een zilveren Jezuspopje, die op het ritme van gezang werd heen en weergewiegd, terwijl zilveren belletjes aan de wieg rinkelden.

In de bouwstijl van de tijd ziet het wiegje eruit als een gotische kerk, luchtig en verticaal. Bovenop zie je Maria en aan de andere kant haar moeder Anna.