De Katholieke Kerk en de visserij hadden eeuwenlang een sterke band. Vissers hadden een gevaarlijk beroep en zochten vaak steun in het geloof. Kustbewoners baden bijvoorbeeld vaak tot Maria, die ze Onze Lieve Vrouw ter Duinen noemden.

Omgekeerd was de Kerk zelf actief in de viskwekerij. Dat gold zeker voor de cisterciënzerzusters van de abdij van Herkenrode, vlak bij Hasselt. Die abdij werd in 1182 gesticht door de graaf van Loon. Vooral vanaf de 16de eeuw groeide ze uit tot een grote, rijke zustergemeenschap.

Abdijen zoals Herkenrode bezaten veel gronden. Die verhuurden ze voor landbouw, veeteelt én viskweek. Vis was immers belangrijk in het dieet van de zusters, die geen vlees mochten eten op vrijdagen en tijdens de Vastenperiode. Dankzij de viskweek hadden ze altijd verse vis voorradig. De overschot verkochten ze om geld in het laatje te brengen.

Vaak werden daarvoor putten gebruikt die in het landschap waren achtergelaten door de ontginning van veen of ijzererts. Het water werd via grachten aangevoerd uit de rivier de Demer. De abdij bezat ook elders in Limburg visvijvers, zoals op het domein ‘Bouckrak’ – het latere Bokrijk.

Tijdens de Franse revolutie sloot de abdij en werd ze verkocht. De vijvers van Herkenrode verdwenen. Toch had de viskweek van de zusters een grote impact op het landschap van de omgeving. In de 19de eeuw zetten commerciële kwekers de traditie van viskweek verder. De streek rond de voormalige abdij is nu nog altijd dooraderd met (voormalige) visvijvers, de ‘wijers’.